لوله خونگیری خلا PT-PTT

لوله خونگیری PT-PTT

لوله خونگیری PT-PTT با درب آبی (یا بنفش کم‌رنگ در برخی مدل‌ها) که برای انجام آزمایش‌های مربوط به سنجش زمان پروترومبین (PT) و زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال‌شده (aPTT یا PTT) به کار می‌رود، یکی از ستون‌های اصلی در بخش هموستاز (انعقاد خون) آزمایشگاه‌های بالینی است. این لوله‌ها با هدف جمع‌آوری نمونه خون وریدی به شکلی طراحی شده‌اند که محیط دقیقاً پایدار و غیرفعال را برای ماده ضد انعقاد درون خود فراهم آورند تا فرآیند طبیعی لخته شدن خون در بدن متوقف شده و بتوان پارامترهای مسیر انعقادی را به درستی ارزیابی کرد. ماده ضد انعقاد کلیدی مورد استفاده در این لوله‌ها، سیترات سدیم (Sodium Citrate) است که نقش آن، یعنی کلاته کردن یون‌های کلسیم موجود در نمونه خون، حیاتی است؛ زیرا کلسیم یک کوفاکتور ضروری برای فعال شدن فاکتورهای انعقادی در آبشارهای انعقادی مسیر داخلی و خارجی است. نسبت دقیق خون به ضدانعقاد (معمولاً ۱ به ۹ حجمی) به شدت کنترل می‌شود؛ زیرا هرگونه انحراف در این نسبت می‌تواند منجر به طولانی یا کوتاه‌تر شدن کاذب نتایج PT و aPTT گردد، که این امر بر تشخیص و پایش درمان‌های ضد انعقادی مانند وارفارین (Wafarin) یا هپارین (Heparin) تأثیر مستقیم دارد. لذا، تکنیک صحیح خونگیری و ترکیب نمونه، اولین گام در تضمین اعتبار نتایج این آزمایشات حساس است.

لوله غیر وکیوم PT-PTT : کلید آزمایش‌های انعقادی دقیق

لوله خونگیری PT-PTT یک ابزار تخصصی در آزمایشگاه‌هاست که برای انجام آزمایش‌های انعقادی خون به کار می‌رود. این لوله‌ها حاوی سدیم سیترات به عنوان ضد انعقاد هستند و برای بررسی زمان پروترومبین (PT)، زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال شده (PTT) و سایر پارامترهای انعقادی خون استفاده می‌شوند.

چرا از لوله غیر وکیوم PT-PTT استفاده می‌شود؟

• دقت بالا: این لوله‌ها با استفاده از فناوری‌های پیشرفته تولید شده و دقت بالایی در حفظ نمونه خون دارند.

• استانداردهای بین‌المللی: غلظت سدیم سیترات در این لوله‌ها مطابق با استانداردهای بین‌المللی است تا نتایج آزمایش‌ها قابل مقایسه باشند.

• سهولت استفاده: طراحی ساده و نشانه‌گذاری دقیق روی لوله‌ها، استفاده از آن‌ها را آسان کرده است.

• کیفیت بالا: مواد اولیه با کیفیت بالا و فرآیند تولید دقیق، تضمین‌کننده کیفیت این لوله‌ها هستند.

مراحل استفاده از لوله PT-PTT با دقت و توجه به جزئیات فنی آغاز می‌شود، زیرا خونگیری نامناسب می‌تواند منجر به نتایج غیر قابل اعتماد شود. ابتدا، باید اطمینان حاصل شود که لوله حاوی سیترات سدیم است و تاریخ انقضای آن نگذشته باشد. در مرحله بعد، باید لوله را با احتیاط از جعبه خارج کرد و نباید درب آن را قبل از آماده‌سازی و قرار گرفتن در کنار محل خونگیری باز نمود. برای یک نمونه‌گیری استاندارد وریدی، معمولاً از یک مجموعه خلاء (Vacutainer System) استفاده می‌شود. پس از ورود موفقیت‌آمیز سوزن به ورید، اولین لوله‌ای که باید پر شود، لوله انعقادی است (در برخی پروتکل‌ها پس از لوله کشت خون). نکته بسیار مهم در مورد این لوله، پر کردن کامل آن است؛ مکش خلاء باید تا خط نشانه‌گذاری شده روی لوله ادامه یابد تا نسبت ( 1:9 ) حفظ شود. اگر لوله کمتر از حد مورد نیاز پر شود، غلظت سیترات نسبت به خون بالا رفته و موجب طولانی شدن غیر واقعی نتایج (False Prolongation) می‌شود. این مسئله در فرمولاسیون نسبت مشاهده می‌شود؛ اگر ( V_c ) حجم سیترات و ( V_b ) حجم خون باشد، در حالت ایده‌آل باید ( V_c / V_b = 1/9 ). اگر نمونه رقیق باشد، نسبت سیترات به خون افزایش یافته و یون‌های کلسیم بیشتری را کلاته می‌کند، در نتیجه زمان لخته شدن طولانی‌تر گزارش می‌شود. پس از رسیدن به حجم کافی، لوله باید فوراً از نگهدارنده جدا شود و به آرامی و با حرکات وارونه و چرخشی (Inversion) مخلوط شود. تعداد وارونگی‌ها باید دقیقاً بین ۳ تا ۵ بار باشد؛ وارونگی بیش از حد می‌تواند به گلبول‌های قرمز آسیب رسانده و باعث همولیز (تخریب گلبول قرمز) شود که هر دو عامل در تفسیر نتایج PT/aPTT اختلال ایجاد می‌کنند. سپس، لوله باید در شرایط مناسب (دمای اتاق) به آزمایشگاه منتقل شود و تحلیل آن در اسرع وقت انجام گیرد؛ تأخیر طولانی مدت در پردازش می‌تواند باعث تجزیه فاکتورهای انعقادی حساس به زمان شود.

کاربردهای لوله غیر وکیوم PT-PTT

• آزمایش‌های انعقادی: برای بررسی زمان لخته شدن خون و شناسایی اختلالات انعقادی

• مانیتورینگ درمان با داروهای ضد انعقاد: برای بررسی اثر داروهای رقیق‌کننده خون مانند وارفارین

• تشخیص بیماری‌های خونریزی: برای شناسایی بیماری‌هایی که باعث افزایش خونریزی می‌شوند

• قبل از عمل جراحی: برای ارزیابی خطر خونریزی در حین عمل

آزمایش‌هایی که با نمونه جمع‌آوری شده از لوله PT-PTT انجام می‌شوند، مسیرهای کاملاً مشخصی از آبشار انعقادی را ارزیابی می‌کنند. تست زمان پروترومبین (PT) عمدتاً مسیر انعقادی خارجی (Extrinsic Pathway) و همچنین مسیر مشترک (Common Pathway) را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. این تست با افزودن یک ماده فعال‌کننده (معمولاً به صورت پودر حاوی ترومبوپلاستین بافری یا عامل بافری حاوی فیبرینوژن) به پلاسمای خون مورد نظر و اندازه‌گیری زمان لازم برای تشکیل لخته سنجیده می‌شود. کاربرد اصلی PT شامل پایش اثربخشی داروهای ضدانعقاد خوراکی مانند وارفارین است که مسیر خارجی را هدف قرار می‌دهد و همچنین برای ارزیابی کمبود فاکتورهای VII، X، V، و فیبرینوژن به کار می‌رود. در مقابل، زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال‌شده (aPTT) مسیر انعقادی داخلی (Intrinsic Pathway) و مسیر مشترک را مورد سنجش قرار می‌دهد. این تست نیز با افزودن فعال‌کننده (مانند کائولین یا هالیک برای فعال‌سازی غیر اختصاصی فاکتور XII و فعال‌سازی سطح تماس) و سپس یون کلسیم فعال‌شده (به دلیل وجود سیترات در لوله اولیه) زمان لخته شدن را اندازه‌گیری می‌کند. کاربرد اصلی aPTT شامل پایش دوز و اثربخشی هپارین است (چه هپارین با وزن مولکولی پایین و چه غیر آن) و همچنین ارزیابی کمبود فاکتورهای داخلی مانند VIII، IX، XI، XII و فاکتور پیش‌اخته (PK/HMWK) و فاکتور فون ویلبراند (VWF). ترکیب این دو تست در یک پنل تشخیصی، امکان تعیین اینکه نقص انعقادی در کدام بخش از آبشار رخ داده است را فراهم می‌سازد؛ تشخیص صحیح این مسیرها برای درمان خونریزی‌های غیرقابل کنترل یا جلوگیری از تشکیل لخته‌های ناخواسته بسیار حیاتی است. به عنوان مثال، اگر PT طبیعی و aPTT طولانی باشد، نقص عمدتاً مربوط به مسیر داخلی است، مگر در موارد کمبود فاکتور مشترک X، V یا فیبرینوژن که هر دو تست را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

فروش لوله وکیوم نمونه خون سدیم سیترات PT-PTT

خرید لوله خونگیری خلاء ضد انعقاد سیترات سدیم

مزایای استفاده از لوله غیر وکیوم PT-PTT

• نتایج دقیق و قابل اعتماد: حفظ نسبت دقیق خون به سدیم سیترات، نتایج آزمایش را دقیق‌تر می‌کند.

• کاهش خطای انسانی: طراحی استاندارد و نشانه‌گذاری دقیق، احتمال خطای انسانی را کاهش می‌دهد.

• سازگاری با دستگاه‌های مختلف: این لوله‌ها با انواع دستگاه‌های آزمایشگاهی سازگار هستند.

• ایمنی بالا: مواد اولیه استفاده شده در این لوله‌ها بی‌خطر بوده و از نظر بهداشتی تأیید شده‌اند.

لوله خونگیری حاوی سیترات سدیم به دلیل ماهیت شیمیایی دقیق و خاصیت آنتی‌کوآگولانت انتخابی‌اش، مزایای فراوانی در زمینه آزمایش‌های هموستاز دارد. بزرگترین مزیت، توانایی آن در "توقف سریع" فرآیند انعقاد از طریق مهار وابستگی به کلسیم است، به گونه‌ای که این مهار برگشت‌پذیر است؛ یعنی با افزودن کلسیم در مرحله تست آزمایشگاهی، فرآیند انعقاد مجدداً آغاز می‌شود و می‌توان زمان‌بندی آن را سنجید. این برگشت‌پذیری امکان انجام آزمایش‌های استاندارد شده و قابل تکرار را فراهم می‌آورد. به طور دقیق‌تر، سیترات به صورت زیر با کلسیم واکنش می‌دهد:
[ 2\text{Na}_3\text{C}_6\text{H}_5\text{O}_7 + 3\text{Ca}^{2+} \rightarrow \text{Ca}_3(\text{C}_6\text{H}_5\text{O}_7)_2 \downarrow + 6\text{Na}^+ ] این کمپلکس کلسیم-سیترات در فاز آزمایشگاهی با افزودن کلسیم اضافی (معمولاً ( \text{CaCl}_2 )) شکسته شده و فاکتورهای انعقادی دوباره فعال می‌شوند. علاوه بر این، سیترات سدیم معمولاً در غلظت‌های استاندارد با سایر فاکتورهای انعقادی تداخل شیمیایی مستقیم ایجاد نمی‌کند، برخلاف EDTA (که در لوله بنفش استفاده می‌شود) که کلسیم را به صورت برگشت‌ناپذیر متصل کرده و برای آزمایش PT/aPTT نامناسب است. با این وجود، معایب این سیستم عمدتاً ناشی از حساسیت شدید آن به حجم نمونه و زمان است. همانطور که ذکر شد، نسبت خون به سیترات باید فوق‌العاده دقیق باشد؛ نمونه‌های رقیق شده (Underfilled) یا غلیظ شده (Overfilled) باعث خطا می‌شوند. برای مثال، اگر نمونه تنها ۷۵٪ پر شود، نتایج PT/aPTT ممکن است به میزان قابل توجهی طولانی شوند. همچنین، اگر نمونه‌ها برای مدت طولانی بدون سانتریفیوژ در دمای اتاق باقی بمانند، فاکتور V انعقادی ممکن است به مرور زمان فعال شود (تخریب خودبه‌خودی)، که منجر به نتایج aPTT کوتاه‌تر از حد واقعی می‌شود. از دیگر معایب، لزوم سانتریفیوژ کردن نمونه برای جداسازی پلاسمای غنی از پلاکت (Platelet Rich Plasma - PRP) یا پلاسمای فقیر از پلاکت (Platelet Poor Plasma - PPP) است که اگر به درستی انجام نشود، پلاکت‌های فعال می‌توانند بر نتایج aPTT تأثیر بگذارند (پلاکت‌های فعال حاوی فسفولیپیدهایی هستند که می‌توانند مسیر داخلی را فعال سازند).

لوله PT-PTT

مشخصات فنی لوله غیر وکیوم PT-PTT

• حاوی سدیم سیترات 3.2%: این غلظت برای آزمایش‌های PT و PTT استاندارد است.

• نشانه‌گذاری دقیق: برای تعیین نسبت دقیق خون به ضد انعقاد

• مواد اولیه با کیفیت: استفاده از پلیمر PP با گرید ویژه

• تولید با دستگاه‌های اتوماتیک: برای اطمینان از کیفیت و یکنواختی محصول

• لیبل ضد آب: برای حفظ اطلاعات محصول در شرایط مختلف

نکات مهم در استفاده از لوله غیر وکیوم PT-PTT

• حجم خون: مقدار خون جمع‌آوری شده در لوله باید مطابق با نشانه‌گذاری روی لوله باشد.

• مخلوط کردن: پس از جمع‌آوری خون، لوله را به آرامی چند بار برگردانید تا خون و سدیم سیترات به خوبی مخلوط شوند.

• زمان سانتریفیوژ: نمونه باید بلافاصله پس از جمع‌آوری خون سانتریفیوژ شود.

• نگهداری: نمونه پس از سانتریفیوژ باید در دمای مناسب نگهداری شود.

ویژگی‌های ظاهری لوله PT-PTT به نحوی استاندارد شده‌اند که اپراتور را قادر می‌سازند تا سریعاً آن را شناسایی کرده و از استفاده نادرست جلوگیری نماید. این لوله‌ها اغلب از جنس پلی‌پروپیلن شفاف هستند تا محتویات و حجم نمونه به آسانی قابل مشاهده باشد. رنگ درب، که معیار اصلی شناسایی است، معمولاً آبی روشن است و این رنگ به طور جهانی نشان‌دهنده لوله حاوی سیترات سدیم برای آزمایش‌های انعقادی است. در بسیاری از مدل‌ها، یک خط یا نوار مشخص روی بدنه لوله وجود دارد که "حجم پر شدن هدف" (Target Fill Volume) را نشان می‌دهد و این خط نشان‌دهنده نیاز به نسبت ( 1:9 ) است. این لوله‌ها معمولاً دارای یک درپوش فشاری (Stopper) با درجه نفوذپذیری مشخص هستند که برای حفظ استریل بودن و ایجاد خلأ تنظیم شده‌اند. حجم استاندارد این لوله‌ها اغلب ۳.۵ یا ۳.۸ میلی‌لیتر است که به طور دقیقی با مقدار سیترات داخل آن هماهنگ شده است تا نسبت رقیق‌سازی حفظ شود. در جمع‌بندی نهایی، لوله خونگیری PT-PTT نه تنها یک ظرف، بلکه یک واکنشگر شیمیایی آماده به کار است که اساس ارزیابی دقیق اختلالات هموستاز محسوب می‌شود. دقت در حفظ نسبت خون به سیترات، رعایت دمای نگهداری و زمان‌بندی پردازش، از ارکان اصلی استفاده موفقیت‌آمیز از این ابزار هستند. تفسیر نتایج PT و aPTT به طور همزمان، دید جامعی از مسیرهای انعقادی داخلی و خارجی به پزشک می‌دهد و در مدیریت بیماران تحت درمان با داروهای ضدانعقاد، تالاسمی‌ها، بیماری‌های کبدی و اختلالات ارثی انعقادی، نقشی غیرقابل جایگزین ایفا می‌کند. هر گونه سهل‌انگاری در مراحل جمع‌آوری یا نگهداری، اعتبار کل نتایج آزمایشگاهی را زیر سؤال می‌برد و می‌تواند منجر به تصمیمات درمانی اشتباه شود.